Θυμάμαι ακόμα τον εαυτό μου την πρώτη μέρα έναρξης των μαθημάτων του φροντιστηρίου. Βρισκόμουν έξω από την τάξη μαζί με άλλους συνομήλικους μαθητές και διαρκώς αναρωτιόμουν γιατί επέλεξα να πάω σε φροντιστήριο… Το ερώτημα αυτό, που μέσα μου αναδυόταν συχνά, δεν άργησε να απαντηθεί. Ήδη από την πρώτη εβδομάδα συνειδητοποιούσα μέρα με τη μέρα πως ο χώρος του φροντιστηρίου μαζί και οι καθηγητές με αγκάλιαζαν όλο και πιο σφιχτά. Οι μέρες των μαθημάτων κυλούσαν ευχάριστα, το κλίμα ήταν εύθυμο, τα αστεία και τα πειράγματα από την πλευρά των μαθητών όσο και των καθηγητών δεν έλειπαν από το μάθημα. Αισθανόμουν πως όχι μόνο θα αποκομίσω γνώσεις ικανές να με οδηγήσουν στην επίτευξη του στόχου μου, αλλά συγχρόνως θα συλλέξω εμπειρίες, εικόνες και όμορφες αναμνήσεις. Δεν μπορώ να μην υπογραμμίσω τη συλλογική δουλειά στα πλαίσια του μαθήματος, το ενδιαφέρον των καθηγητών για τις απορίες μας, τις συζητήσεις που διεξάγονταν στα πλαίσια των μαθημάτων, τη μεθοδική και οργανωμένη δουλειά. Οι καθηγητές αποτελούσαν καταφύγιο για μας τις δύσκολες και πιεστικές ώρες, όταν τα συναισθήματα κλιμακώνονταν και η στιγμή των Πανελλαδικών πλησίαζε. Φρόντιζαν επίσης να μελετούμε με πρόγραμμα, οργάνωση και συγκέντρωση. Κλείνοντας, κατά την άποψη μου το κλειδί της επιτυχίας είναι η ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνική ζωή και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη σχολική πραγματικότητα. Όλα είναι θεμιτά κατά την περίοδο των Πανελλαδικών εξετάσεων αρκεί να περιστρέφονται γύρω από τον άξονα της ορθής διαχείρισης του χρόνου. Βόλτες, ξεκούραση, παρέες, σε συνάρτηση με μεθοδικό διάβασμα, συγκέντρωση, πρόγραμμα, στοχοπροσήλωση, εμπιστοσύνη στις συμβουλές των καθηγητών είναι ορισμένα από τα συστατικά της δικής μου επιτυχίας. Και μην ξεχνάτε, όσοι προσπαθούν στο τέλος ανταμείβονται!