Οι ειδικοί
στη Θεωρητική!
 
Ακολουθήστε μας

Μαρία Γκόντρια
1765
portfolio_page-template-default,single,single-portfolio_page,postid-1765,stockholm-core-2.1.1,select-child-theme-ver-1.1,select-theme-ver-7.0,ajax_fade,page_not_loaded,side_area_over_content,,qode_grid_1200,qode_menu_left,wpb-js-composer js-comp-ver-6.5.0,vc_responsive

Μαρία Γκόντρια

Αγγλικής Φιλολογίας Αθήνας / 2016
Μαρία Γκόντρια

Να περάσω στις Πανελλαδικές, να μπω στο Πανεπιστήμιο, να σπουδάσω, να μάθω, να γνωρίσω έναν καινούριο κόσμο. Όπως τόσα άλλα παιδιά έτσι κι εγώ είχα αυτό το πολυπόθητο όνειρο. Αποφασίζω λοιπόν να εγγραφώ στο φροντιστήριο Ξιφαράς με την ελπίδα ότι οι στόχοι μου θα πραγματοποιηθούν και οι πεπειραμένοι δάσκαλοι θα σταθούν αρωγοί σε αυτή μου την προσπάθεια. Οι μέρες περνούσαν, οι μήνες περνούσαν και εγώ έβλεπα ότι σε αυτό το φροντιστήριο είχα βρει αυτό που χρειαζόμουν· ανθρώπους με δύναμη, επιμονή, θέληση και επαγγελματισμό μα πάνω από όλα αγάπη για τους μαθητές. Άνθρωποι που επί εννέα μήνες –γιατί τόσο διήρκεσε η παραμονή μου στο φροντιστήριο- στέκονταν αδιάκοπα δίπλα μου, όπως και σε όλους τους μαθητές, έχοντας ως πρωταρχικό στόχο όχι μόνο την μεταλαμπάδευση των γνώσεων τους και την προετοιμασία μας για τις εξετάσεις αλλά και την ψυχολογία μας. Ένιωθα τόσο τυχερή που οι καθηγητές μου είχαν σαν προτεραιότητα την ψυχική μας ηρεμία και κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρατήσουν τις ισορροπίες σε ανθρώπους, που εν μέσω πανελλαδικής προετοιμασίας, είναι σε μια κατάσταση διαρκούς άγχους και –ευγενικά τοποθετημένη θα πω- ολικής τρέλας (ναι σε εμάς τους μαθητές αναφέρομαι!). Για μένα το φροντιστήριο Ξιφαράς υπήρξε συνοδοιπόρος σε αυτό το δύσκολο αγώνα μου και με ενέπνευσε μπορώ να πω να συνεχίσω ένα τέτοιο έργο ασκώντας το λειτούργημα της διδασκαλίας. Πέρασα λοιπόν το μεγάλο χτικιό (πανελλαδικές), πέρασα και στο Πανεπιστήμιο! Τέσσερα χρόνια μετά, βρίσκομαι να αποφοιτώ από τη σχολή μου, έτοιμη να διδάξω την αγγλική γλώσσα την οποία, όσοι με γνωρίζετε, ξέρετε ότι υπεραγαπώ. Η ευγνωμοσύνη είναι μια πολύ μικρή λέξη για να περιγράψω το πώς νιώθω για τους ανθρώπους στο φροντιστήριο Ξιφαράς. Πάντα θα θυμάμαι τις όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές και πάντα θα μου λείπει λίγο να ακούω τον κύριο Ξιφαρά να διδάσκει Ιστορία ο οποίος με έκανε να ανυπομονώ για το μάθημα! (πώς το κατάφερε αυτό για ένα μάθημα σαν την Ιστορία, αλήθεια δεν ξέρω!) Γράφοντας αυτό το κείμενο πολλές αναμνήσεις ήρθαν στο μυαλό μου και συγκινημένη θα κλείσω λέγοντας: ευχαριστώ για όλα!.