Ήταν καλοκαίρι του 2012 όταν εγώ και κάποιοι συμμαθητές-φίλοι αποφασίσαμε να «πεταγόμαστε» από το εξωτικό Χαϊδάρι στην Αργυρούπολη (22 χλμ. να πάμε και 22 χλμ. να γυρίσουμε), για να κάνουμε το μάθημα της Έκθεσης στο φροντιστήριο του κυρίου Ξιφαρά, στα πλαίσια της καλοκαιρινής προετοιμασίας για την Γ΄ Λυκείου. Η πρώτη μας συνάντηση με τον κύριο Δημήτρη είχε γίνει λίγο νωρίτερα σε μια δράση του φροντιστηρίου Ξιφαράς, κατά την οποία κάναμε κάποια τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού. Τόσο εγώ όσο και οι συμμαθητές μου τον εκτιμήσαμε από την πρώτη στιγμή και κάπως έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε το δικό μας τμήμα στο φροντιστήριο του και να κάνουμε αυτό το μικρό ταξίδι εβδομαδιαίως, παρότι ήδη διδασκόμασταν το μάθημα σε τοπικό φροντιστήριο, στο Χαϊδάρι. Και τελικά αποδείχθηκε ότι πράξαμε καλώς. Από την αρχή της Γ΄ Λυκείου αποφασίσαμε να διδασκόμαστε αποκλειστικά το μάθημα από τον κύριο Δημήτρη και δεν το μετανιώσαμε ποτέ. Πέρα από το μάθημα σε πρακτικό επίπεδο, το οποίο ήταν εξαιρετικό (εξ’ ου και οι άριστοι βαθμοί μας στο τέλος της χρονιάς), όλη η θητεία μας στο φροντιστήριο ήταν ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα, μια εκδρομή (και μεταφορικά και κυριολεκτικά). Ακόμα θυμόμαστε τις συζητήσεις με τον κύριο Δημήτρη στα πλαίσια του μαθήματος, τις έξτρα πληροφορίες, τις ιστορίες και τον τρόπο με τον οποίο τις εισήγαγε στη μαθησιακή διαδικασία. Μέσω αυτών των μαθημάτων δεν μάθαμε μόνο να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στο αρκετά απαιτητικό μάθημα της Έκθεσης, αλλά αποκτήσαμε και έναν γενικότερο τρόπο σκέψης που μας βοηθά ακόμα και σήμερα. Τι καλύτερο από αυτό; Ακόμα και όταν η χρονιά για μένα τελείωσε κάπως άσχημα, αφού δεν είχα πάει όσο καλά ήθελα, ο κύριος Δημήτρης ήταν δίπλα μου και ψυχολογικά αλλά και σαν καθηγητής, ειδικά όταν αποφάσισα να δώσω δεύτερη φορά Πανελλήνιες. Σήμερα, μετά από 7 χρόνια, αν μπορώ να πω ότι μου έχει μείνει κάτι σαν ανάμνηση από τα μαθήματα αυτά δεν είναι τόσο το μάθημα της Έκθεσης αυτό καθεαυτό, αλλά η γενικότερη μαθησιακή διαδικασία και η όρεξη με την οποία πηγαίναμε να κουβεντιάσουμε με τον κύριο Δημήτρη εκείνα τα σαββατιάτικα πρωινά της σεζόν 2012-13. Και τελικά, νομίζω ότι αυτή ήταν και η ουσία.