Η επιλογή του φροντιστηρίου για να ξεκινήσω την προετοιμασία μου στη Β΄ Λυκείου ήταν κάτι που εμπιστεύτηκα, όπως οι περισσότεροι συνομήλικοί μου, στους γονείς μου. Στην πρώτη μου προσωπική επαφή με τον κύριο Ξιφαρά και την ομάδα του δεν μπορούσα να αναγνωρίσω την αίσθηση που είχα, αλλά σίγουρα ήταν θετική. Σήμερα συνειδητοποιώ ότι ήταν μια ασυνείδητη ασφάλεια, μια εμπιστοσύνη ότι θα λειτουργήσουμε από κοινού για το δικό μου καλό, ακόμα κι αν δεν ήξερα ακριβώς ποιο ήταν αυτό. Με βοήθησαν να το βρω στην πορεία. Η ώρα του μαθήματος με πίεζε για να γίνω καλύτερη και, την ίδια στιγμή, με ηρεμούσε. Ο διάλογος ήταν πάντα ευπρόσδεκτος, ακόμα κι αν φεύγαμε στιγμιαία από το πλαίσιο του μαθήματος. Αυτές τις συζητήσεις θυμάμαι πιο έντονα και ανακαλώ συχνά τις συμβουλές των καθηγητών μου στο φροντιστήριο, χωρίς οι ίδιοι να έχουν προσπαθήσει ποτέ να μου τις επιβάλλουν. Στα μαθήματα της Γ΄ Λυκείου του τμήματος μου, που πιστεύω πως δεν δημιουργήθηκε τυχαία, γελούσαμε συνέχεια, σε σημείο που μάλλον γινόμασταν ενοχλητικοί. Αλλά δεν μας ένοιαζε, γιατί ξέραμε ότι δεν ήθελε κανείς να γίνει ακόμα ένα παραδοσιακής μορφής μάθημα.