Οι ειδικοί
στη Θεωρητική!
 
Ακολουθήστε μας

Αγγελική Δεμέναγα
1772
portfolio_page-template-default,single,single-portfolio_page,postid-1772,stockholm-core-2.1.1,select-child-theme-ver-1.1,select-theme-ver-7.0,ajax_fade,page_not_loaded,side_area_over_content,,qode_grid_1200,qode_menu_left,wpb-js-composer js-comp-ver-6.5.0,vc_responsive

Αγγελική Δεμέναγα

Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική ηλικία Αθήνας / 2019
Δεμέναγα Αγγελική

Το καλοκαίρι μετά την Α’ Λυκείου ήταν περίεργο. Έπρεπε να αποφασίσω αν θα δώσω Πανελλήνιες, αν θέλω να περάσω κάπου και ουσιαστικά τι θέλω να κάνω στη ζωή μου.  Δεν ήθελα να δώσω Πανελλήνιες για διάφορους λόγους. Είχα άλλους στόχους, οι οποίοι όμως άλλαξαν μέσα σε μια στιγμή και ξαφνικά, λίγο πριν αρχίσει η σχολική χρονιά της Β’ Λυκείου, βρίσκομαι έξω από το φροντιστήριο Ξιφαράς, με στόχο να δώσω και να περάσω στο τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική ηλικία. Δεν ήθελα να πάω σε φροντιστήριο διότι ένιωθα ότι είχα πάρα πολλά κενά και δεν θα μπορούσα να ακολουθήσω τα άλλα παιδιά. Πήγα φοβισμένη. Στο πρόσωπο του κ. Ξιφαρά όμως, βρήκα αυτή την ασφάλεια που έψαχνα. Απόκτησα ξαφνικά μια αυτοπεποίθηση ως προς τη διαδικασία που θα έπρεπε να ακολουθήσω και ο φόβος μετατράπηκε σε ανυπομονησία. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα πως αυτή είναι η σωστή επιλογή και πως θα μπορέσω να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου όσο αφορά την πρόοδο μου. Γνωρίζοντας στη συνέχεια και τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς πραγματικά ήμουν σίγουρη ότι θα πετύχω τον στόχο μου. Η επιθυμία μου να πετύχω και οι πλήρως καταρτισμένοι καθηγητές που γνώρισα, με έκαναν όχι μόνο να πετύχω αλλά να αγαπήσω πραγματικά και τα μαθήματα και τη διαδικασία της προετοιμασίας. Στο φροντιστήριο επικρατούσε πάντα ένα ευχάριστο κλίμα, περνούσαμε πολύ όμορφα και γελάγαμε πολύ. Ένα ευχαριστώ είναι λίγο τόσο στον κ. Ξιφαρά όσο και στους καθηγητές που είχα! Όλοι τους με απίστευτο χαρακτήρα, τους οποίους πραγματικά δεν τους θεωρώ μόνο καθηγητές μου αλλά κάτι παραπάνω. Τόλμησα να πάρω την απόφαση και να δώσω Πανελλήνιες αλλά το σημαντικότερο είναι ότι εκείνοι πίστεψαν σε μένα πιο πολύ απ’ όσο πίστευα εγώ στον εαυτό μου. Ήταν πάντα εκεί για εμάς μέχρι το τέλος. Μέχρι που κατάφερα να μπω στην σχολή που ήθελα και είμαι πλέον φοιτήτρια στην σχολή Νηπιαγωγών. Πέρασαν δύο δύσκολα χρόνια, αλλά εμπιστεύθηκα τους σωστούς ανθρώπους και μπορώ να πω πως αναπολώ και θα θυμάμαι πάντα κάθε στιγμή που πέρασα στο φροντιστήριο, γιατί δεν ήταν απλά μια διαδικασία για να δώσω Πανελλήνιες αλλά κάτι παραπάνω!