Τα δύο τελευταία χρόνια του Λυκείου δεν θα ήταν σίγουρα τα ίδια χωρίς το φροντιστήριο Ξιφαράς. Εξ’ αρχής επιθυμούσα για την προετοιμασία των τελικών εξετάσεων ένα φροντιστήριο συνοικιακό, με ‘’προσωπικότητα’’ και κυρίως με ενδιαφέρον προς τους μαθητές του. Στο πρόσωπο του κ. Ξιφαρά βρήκα ακριβώς  αυτή την πολυπόθητη ασφάλεια, το ατέρμονο ενδιαφέρον για τους προβληματισμούς του κάθε παιδιού και τη συνεχή βοήθεια για πρόοδο. Δεν θα ξεχάσω τον μοναδικό τρόπο μετάδοσης του κ. Μαρνελή στο μάθημα των Λατινικών, τις αδιάκοπες συζητήσεις γύρω από τις θεματικές της Έκθεσης στο μάθημα του κ. Ξιφαρά και τα σχεδιαγράμματα στην Ιστορία, την αγάπη για τα Αρχαία στα μάτια της κ. Μάνιου και της κ. Γαλάνη. Έτσι, το άγχος για τις Πανελλαδικές και η ένταση της καθημερινότητας λησμονούνταν στο φροντιστήριο και η εμπιστοσύνη και το μεθοδικό πρόγραμμα τα αντικαθιστούσαν. Τα απογεύματά μου γέμιζαν με αγαπημένους καθηγητές και φίλους, τα οποία  ομόρφαιναν μία απαιτητική και δύσκολη περίοδο.

Ο στόχος μου για τις Πανελλαδικές επιτεύχθηκε και είναι αδιαμφισβήτητο πως χρωστάω πολλά στο φροντιστήριο, όχι μόνο για την  υψηλή επιπέδου διδασκαλία, την επιμονή, την εντατικοποίηση αλλά κυρίως για την ζεστασιά, για το τμήμα μου, τις εννιά πιο δυναμικές μαθήτριες, και την -πάντοτε- ανοιχτή πόρτα του γραφείου του κ. Ξιφαρά.