Τον κ. Ξιφαρά τον συνάντησα πρώτη φορά σε μια εκδήλωση του σχολείο στην Γ΄ Γυμνασίου. Είχε έρθει να μας μιλήσει, ως συγγραφέας του σχολικού βιβλίου Ιστορίας.

Ένα χρόνο αργότερα, ένας φίλος μου, δύο χρόνια μεγαλύτερος, ο Ορφέας, έδινε Πανελλήνιες. Ο Ορφέας ήταν μαθητής του κ. Ξιφαρά και από αυτόν άκουσα πρώτη φορά για το φροντιστήριο.

Στο τέλος της Α΄ Λυκείου συνάντησα εκ νέου τον κ. Ξιφαρά, αυτήν την φορά όχι ως τον συγγραφέα του βιβλίου Ιστορίας, αλλά ως τον άνθρωπο που θα με βοηθούσε τα επόμενα δύο χρόνια, να μπω στο πανεπιστήμιο. Ή έστω έτσι νόμιζα. Όπως αποδείχθηκε, ο κ. Ξιφαράς δεν περιορίστηκε μόνο στο τυπικό κομμάτι της δουλειάς του, να παραδίδει μαθήματα, να παρακολουθεί την πρόοδο μας και να «τρέχει» το φροντιστήριο. Αντίθετα, ήταν κ είναι ένας φοβερός παιδαγωγός κ ένας άνθρωπος που δίνει σημασία σε κάθε έναν από τους μαθητές του για προβλήματα που δεν αφορούν μόνο τις επιδόσεις τους. Είναι δίπλα στους μαθητές του σε ό,τι χρειαστούν, είναι εκεί για να τους ακούσει και να τους βοηθήσει.

Εν κατακλείδι, ο επαγγελματισμός του κ. Ξιφαρά, η ικανότητα του να επιλέγει συνεργάτες, το μεράκι του για την εκπαίδευση και η μέριμνα που δείχνει για κάθε μαθητή του είναι πράγματα που δεν συναντάς κάθε μέρα, όχι μόνο σε καθηγητές, αλλά γενικότερα σε ανθρώπους.

Με βοήθησε να περάσω στο πανεπιστήμιο αλλά και σε προσωπικά μου προβλήματα.

Του είμαι ευγνώμων για τη βοήθειά του.