Ένα από τα πιο όμορφα συναισθήματα, είναι να επιβεβαιώνεσαι για μια επιλογή σου, η οποία τελικά σου προσέφερε πολύ περισσότερα απ’ όσα εξαρχής αναζητούσες. Από τρομαγμένο παιδί της Β’ Λυκείου, καθόλου σίγουρο πως βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση και πως κυνηγάει το πιο ταιριαστό όνειρο, μέχρι σήμερα τελειόφοιτη, επιτυχούσα και πάνω απ’ όλα χαρούμενη. Μέσα σε δύο χρονιές που αντικειμενικά ξεπέρασαν σε απαιτήσεις και δυσκολία κάθε άλλη γενιά, μπορώ να πω με σιγουριά πως την επιτυχία μου τη χρωστάω πρώτα στους δικούς μου ανθρώπους και έπειτα στην οικογένεια που πέρναγα σχεδόν όλα τα απογεύματά μου, στους καθηγητές μου -που ποτέ δεν τους νιώσαμε σαν φιγούρες εξουσίας για να λέμε την αλήθεια- και στον ίδιο τον κύριο Ξιφαρά -που αφηγείται τις πιο ζωντανές ιστορίες και μάς αγαπάει εμάς τις «πριμαντόνες» του λίγο παραπάνω. Ακόμη και μέσα απ’ τις οθόνες μας λοιπόν, με διαδικτυακές συζητήσεις, προσομοιώσεις και ομαδικές ψυχοθεραπείες -γιατί κ αυτό χρειάζεται καμιά φορά- δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενη με την επιλογή μου!.