Στο φροντιστήριο Ξιφαράς πήγα το καλοκαίρι, μετά το τέλος της Α΄ Λυκείου. Ήταν το πρώτο φροντιστήριο που επισκέφτηκα και το τελευταίο καθώς σε αυτό βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα. Τι ήταν αυτό; Ένα μέρος που θα απέπνεε ασφάλεια και θα μου έδινε τα κατάλληλα εφόδια για να εκπληρώσω τον στόχο μου, ένα φιλικό περιβάλλον με καταρτισμένους ανθρώπους που θα με βοηθούσε να εξελιχθώ. Πράγματι, το φροντιστήριο αυτό όχι μόνο φάνηκε αντάξιο των προσδοκιών μου, αλλά τις ξεπέρασε και κατά πολύ. Οι καθηγητές μας ήταν δίπλα μας καθ’ όλη την προσπάθειά μας τόσο στο μαθησιακό κομμάτι όσο και σε ένα πιο προσωπικό, δείχνοντας μας καθημερινά το έμπρακτο ενδιαφέρον τους και όντας πρόθυμοι να μας βοηθήσουν σε οτιδήποτε και αν χρειαζόμασταν. Ακόμη και την περίοδο της καραντίνας, μια περίοδο δύσκολη για όλους, εκείνοι προσπάθησαν με όλες τους τις δυνάμεις να μας βοηθήσουν και να μας εμψυχώσουν. Έτσι, αν και η προσωπική μας επαφή τελείωσε λίγο άδοξα τον Φεβρουάριο (εξαιτίας της καραντίνας…), συνεχίσαμε να νιώθουμε το ίδιο κοντά μέσα από τα διαδικτυακά μαθήματα. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα όχι μόνο να περάσω στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης αλλά φεύγοντας από το φροντιστήριο να πάρω μαζί μου και πολύ όμορφες αναμνήσεις. Μέσα από αυτό το ταξίδι γνώρισα πολύ όμορφους ανθρώπους, γεμάτους αγάπη για το αντικείμενό τους και τους μαθητές τους, ανθρώπους που αποτελούν για μένα πηγή έμπνευσης!